معلم و آموزش
معلم نگاهی به کلاس انداخت و به بچه ها گفت: می خوام یه بازی با هم کنیم.
فردا هر کدوم یک کیسه پلاستیکی برداشته و درونش رو به تعداد آدم هایی که از اونها بدتون میاد سیب زمینی ریخته و به کلاس بیارید.
فردا بچه ها با کیسه های پلاستیکی سر کلاس حاضر شدند.
در کیسه بعضی 2 تا و بعضی 3 و بعضی ها هم بیشتر سیب زمینی بود.
معلم به بچه ها گفت تا یک هفته هر کجا که میرن کیسه پلاستیکی رو هم همراه ببرند.
روزها به همین ترتیب گذشت و کم کم بچه ها شروع به شکایت از بوی بد سیب زمینی های گندیده کردند.
بعلاوه اونهائی که سیب زمینی بیشتری در کیسه داشتند از حمل اون خسته شده بودند.
بعد از یک هفته بازی تموم شد و بچه ها راحت شدند.
معلم پرسید : از اینکه سیب زمینی ها رو یک هفته با خود حمل می کردید چه احساسی داشتید؟
بچه ها از اینکه مجبور بودند سیب زمینی های بد بو و سنگین رو همه جا ببرند شکایت داشتند.
اونوقت معلم منظور اصلی خود رو این گونه بیان کرد:
این درست شبیه وضعیتی است که شما کینه آدم هائی که دوست ندارید رو در دل نگه می دارید و همه جا با خود می کشید.
بوی بد کینه و نفرت قلب شما رو فاسد میکنه و شما اون رو همه جا با خود حمل می کنید.
حالا که شما بوی بد سیب زمینی ها رو فقط برای یک هفته نتونستید تحمل کنید، پس چطور میتونید بوی بد نفرت رو برای تمام عمر تحمل کنید؟
